Blog Kawasaki

To najgorętsza premiera tego roku. „Avengers: Infinity War” rynku motocyklowego. Kiedy, usłyszałem, że Kawasaki buduje turystyka na bazie Ninjy H2, wcale nie byłem zaskoczony. Mieć taką jednostkę napędową i nie wsadzić jej do innego motocykla to jak mieć okazję spędzić noc z Aniołkami Victoria's Secret i spać na balkonie

"Kiedyś to były czasy. Dzisiaj nie ma czasów” - przeczytałem w jednym z komentarzy w Internecie. Bo czasami czytanie ich jest o wiele zabawniejsze niż materiał przy którym się znajdują. Wszyscy tęsknią za oryginalnym smakiem Frugo z lat 90-tych. Ja osobiście podjechałbym pod sklep ciężarówką jeśli okazałoby się, że znowu wprowadzili Tazo Star Wars do chipsów. Zresztą jakakolwiek wzmianka o czymś, co kiedyś było, a teraz nie ma napawa mnie przejmującą falą nostalgii, przez którą rozpływam się we wspomnieniach i nie mogę nic zrobić. Na szczęście podobno nie tylko ja tak mam.

Jeżeli zastanawiasz się nad którymś z tych motocykli, to znaczy, że jesteś jednym z tych ludzi, którzy nie uznają dnia jako dobrze rozpoczęty bez wypicia kawy prosto z wanny i którzy wyskakując z samolotu zamiast spadochronu wolą zabrać ze sobą plecak pełen Red Bulli.

Możesz łatwo przewidzieć swoją przyszłość, jeśli właśnie powiedziałeś dresiarzowi gabarytów lodówko-zamrażarki, że ten styl fryzury sprawia, że wygląda jak pajac.

Uwielbiam małe pojazdy silnikowe. Jestem jedynym człowiekiem na ziemi, który dwa tygodnie jeździł AX'em 125 i to uwielbiał. Mógłbym zamienić Ninję H2 na motorynkę.

Ten wybór wcale nie jest oczywisty. Jeśli bylibyśmy wszyscy 7 latkami, wybralibyśmy Z1000.

Z1000SX ściemnia, że jest elegancki i kulturalny.... ale tak naprawdę to wariat.

Jeździłem wcześniej wiele razy Z800 i prawdę mówiąc uważam, że z racjonalnego punktu widzenia nie ma absolutnie żadnej potrzeby na Z1000, bo osiemsetka jest już dostatecznie wściekła i szybka. Ale z drugiej strony z racjonalnego punktu widzenia mógłbyś się żywić wyłącznie płatkami owsianymi. Tylko po co?

Żeby Versys 1000 jeździł tak jak jeździ inżynierowie musieli olać swoje rodziny, przyjaciół, znajomych. Musieli opuścić przedstawienia swoich dzieci, nie przyjść na spotkanie z kumplami, nie iść z żoną na zakupy – może to ostatnie wcale nie było takie złe.

Za każdym razem, kiedy stoję z kluczykami przed Versysem 1000, ogarnia mnie herkulesowa potrzeba spakowania się i odbycia krótkiej wycieczki dookoła Europy. To dość ciekawe, bo za każdym razem, kiedy stałem z kluczykami przed starym Versysem 1000, ogarniało mnie zakłopotanie.